Night of the Jump's – widowiskowe mistrzostwa świata FMX

Nie da się ukryć, że najbardziej widowiskową formą motocrossu jest Freestyle Motocross. Swoją popularność FMX zyskał dzięki widowiskowym popisom w powietrzu. To właśnie w tej dyscyplinie motocykliści mają za zadanie zachwycić sędziów ewolucjami zapierającymi dech w piersi.

Wśród najważniejszych serii FMX znajdziemy Night of the Jump's czy Red Bull X-Fighters. W tym artykule przybliżymy Wam pierwszą z serii. Obecnie to Night of the Jump's może się pochwalić mianem mistrzostw świata w FMX. Seria jest rozgrywana głównie na europejskich arenach, ale zdarzają się także rundy goszczące w innych zakątkach świata.

A jakie konkurencje możemy zobaczyć podczas Night of the Jump's?

Główne skrzypce gra oczywiście Freestyle Motocross. Organizatorzy tworzą trasę z rampami do skoków oraz bardzo ciasnymi zakrętami. Zawodnicy w czasie pokonywania trasy muszą się popisać efektownymi trikami w powietrzu, za co są nagradzani punktami. Czas przejazdów dla każdej rundy ustala skład sędziowski. Zazwyczaj w kwalifikacjach jest to 70 sekund na oddanie siedmiu skoków, a w finałach 90 sekund na dziewięć skoków. Po upływie czasu motocyklista może wykonać ostatni skok. System punktowy został podzielony na dwie części. Pierwsza zakłada przyznanie od 0 do 10 punktów za każdy skok. Ostatni skok pozwala na zdobycie nawet 20 punktów. Druga faza ocenia wykorzystanie toru, zróżnicowanie skoków oraz osobiste wrażenia. Ostatnie kryterium obejmuje ogólną jakość skoków, płynność przejazdu, styl i ekspresję zawodnika.

W czasie imprezy można także podziwiać konkurencje Best Whip oraz Highest Air. Pierwsza z nich polega na wyskoczeniu w powietrze i położeniu motocykla na boku w locie. W drugich zawodach liczy się wyskok na jak najwyższą wysokość. Zazwyczaj motocykliści osiągają wysokość między 9 a 10 metrów. Rekord świata wynosi 11,5 m.

skoki na zawodach motocrossowych

Night of the Jump's zostało zorganizowane po raz pierwszy w 2001 roku

Imprezę gościło niemieckie miasto Riesa. Rok później zorganizowano dwie rundy w Riesa i Oberhausen, a w 2003 roku ilość rund się podwoiła. Cykl szybko zyskał wielką popularność co doprowadziło do przekształcenia go w mistrzostwa świata FIM FMX. Taką rangę uzyskano w 2006 roku, co było wielkim wydarzeniem także dla polskich kibiców. Premierowy sezon mistrzowski zakończył się bowiem w Katowicach. Kibice znad Wisły mogli więc uczestniczyć w historycznym wydarzeniu. Seria w późniejszych latach powracała do stolicy śląska oraz do Krakowa.

Najważniejsze powietrzne ewolucje

W zawodach oceniane są przede wszystkim triki. A więc jakie sztuczki powinniśmy znać? Poniżej możecie się zapoznać z najważniejszymi ewolucjami w powietrzu:

  • Lazy boy - motocyklista opiera się kolanami o kierownicę od dołu i kładzie się na siodełku prostując plecy i wyciągając ręce za głowę;
  • Cliffhanger - motocyklista chwyta kierownicę bądź widelec stopami i staje w locie na prostych nogach;
  • Backflip - dobrze znane salto w tył, które posiada kilka wariacji;
  • Double backflip - oznacza nic innego jak podwójne salto;
  • Cliffhanger backflip - w czasie salta zawodnik chwyta kierownicę stopami i się prostuje;
  • Lazy boy backflip - podczas salta motocyklista kładzie się na siodełku podtrzymując pozycję kolanami opartymi o kierownicę;
  • Barhop - prostowanie nóg nad kierownicą bez odrywania od niej rąk;
  • Shaolin - podobny trik do barhop, ale zamiast prostowania nóg zawodnik maksymalnie je rozszerza;
  • Shaolin backflip - w czasie wykonywania salta motocyklista maksymalnie rozszerza nogi przełożone nad kierownicą;
  • Underflip - obrót o 360 stopni motocykla wzdłuż osi podłużnej w czasie salta;
  • Tsunami - motocyklista wykonuje stanie na rękach z ciałem ułożonym w kształt nacierającej fali;
  • Heelclicker - zawodnik przekłada nogi na zewnątrz kierownicy i zderza ze sobą pięty;
  • 360 - pełny obrót motocykla wokół własnej osi w płaszczyźnie poziomej;
  • 540 - półtora obrotu motocykla wokół własnej osi w płaszczyźnie poziomej;
  • Whip - motocyklista kładzie maszynę na boku i po chwili ją prostuje;
  • No-handing landing - lądowanie bez trzymania kierownicy;
  • Superman - motocyklista wypuszcza nogi do tyłu bez puszczania kierownicy;
  • Superman seat grab - podobna ewolucja do powyższej, ale motocyklista trzyma jedną ręką kierownicę, a drugą specjalny uchwyt wycięty pod siedzeniem;
  • Indian air - ponownie wariacja na temat powyższego triku z tym, że zawodnik rusza nogami symulując spacer w powietrzu;
  • Hart atack - modyfikacja superman seat grab z nogami uniesionymi pionowo nad motocykl;
  • Superman double seat grab - w tym wariancie motocyklista trzyma się obiema rękoma za uchwyty pod siedzeniem i prostuje nogi za maszynę;
  • Rock solid - w tym wypadku zawodnik prostuje się niczym przy supermanie, ale puszcza kierownicę i przez chwilę leci równolegle do motocykla;
  • Can can - motocyklista przekłada jedną z nóg nad siedzeniem na drugą stronę tak, aby ta znalazła się przed nogą pozostającą na swoim miejscu;
  • Nac nac - wariacja can can, ale przekładana noga nie wyprzedza tej z drugiej strony.